Metody pracy

Pracując z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie powinniśmy korzystać z wielu koncepcji, technik i metod nauczania, tak by dziecko miało swoją szansę rozwoju na miarę własnych możliwości. Treść oddziaływań wychowawczo-dydaktycznych należy dostosowywać do indywidualnych potrzeb i możliwości każdego dziecka. Celem zajęć jest przezwyciężenie trudności i kompensowanie braków (rozłożenie czynności złożonej na najprostsze elementy, wielokrotne powtarzanie przyswojonych wiadomości i umiejętności, usprawnienie manualne). Niezwykle ważne jest nauczanie funkcjonalne, czyli uczenie czynności potrzebnych w życiu codziennym (np. czynności samoobsługowe, ćwiczenia czynności ruchowych, ćwiczenia czynności spostrzegania, ćwiczenia usprawniające koordynację ruchowo-wzrokową).

Praca psychologa obejmuje działania ukierunkowane na pomoc dzieciom i młodzieży, pracę z rodzicami oraz współpracę ze specjalistami w ramach zespołu terapeutycznego.

Podstawą pracy z dzieckiem niepełnosprawnym jest zabawa jako najbardziej naturalny sposób uczenia się – zarówno zabawa ukierunkowana, jak i spontaniczna. Prowadząc zajęcia korzystam z różnorodnych metod, dostosowując je do możliwości i indywidualnych potrzeb każdego z uczniów. Punktem wyjściowym jest zawsze obserwacja psychologiczna, a także rzetelne zapoznanie z historią choroby dziecka (głównie dokumentacja medyczna). W swojej pracy z dziećmi wykorzystuję następujące metody:

METODY OPARTE O KONTAKT Z CIAŁEM

1. Elementy Ruchu Rozwijającego W. Sherborne – ćwiczenia w zakresie orientacji w schemacie własnego ciała, ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu z innymi
2. Dziecięce Masażyki według M. Bogdanowicz – ćwiczenia w zakresie orientacji w schemacie własnego ciała

METODY OPARTE O WIELOZMYSŁOWE POZNANIE OTOCZENIA

1. Elementy metody „Porannego Kręgu”
2. Arteterapia   – podstawowe cele tej metody to: odreagowanie napięć emocjonalnych, relaksacja, aktywizacja dziecka oraz rytmizacja (uważne słuchanie, wyrabianie poczucia rytmu)
   1. Metoda Malowania Dziesięcioma Palcami
   2. Muzykoterapia
   3. Plastykoterapia

INNE

1. Metody praktycznego rozwiązywania problemów związanych z sytuacjami społecznymi
2. Elementy terapii behawioralnej (gł. metoda wzmocnień pozytywnych)
3. Metody eksponujące (np. pokaz fotografii, bajki)
4. Elementy Kinezjologii Edukacyjnej P. Dennisona – ćwiczenia usprawniające percepcję wzrokową i słuchową, pamięć i myślenie, poprawiające umiejętności komunikacyjne
5. Elementy Metody N. C. Kepharta – nacisk na rozwój procesów percepcyjno-motorycznych
6. Metoda modelowania (nauka poprzez naśladowanie)
7. Elementy Metody Dobrego Startu M. Bogdanowicz – ćwiczenia usprawniające percepcję wzrokową i słuchową, koordynację wzrokowo-ruchową, kształcenie lateralizacji,
8. Elementy Metody M. Frostig – ćwiczenia usprawniające percepcję wzrokową, spostrzegawczość, umiejętność dokonywania wyboru

Współpraca z zespołem terapeutycznym

Współpraca z terapeutami innych specjalności oraz wszystkimi osobami, zajmującymi się dzieckiem odbywa się w ramach spotkań zespołu terapeutycznego i polega na wymianie informacji i spostrzeżeń na temat funkcjonowania dziecka w różnych sytuacjach w domu i szkole, udzielaniu pomocy w rozumieniu, interpretowaniu i radzeniu sobie z zachowaniami trudnymi przejawianymi przez dzieci oraz uczestniczeniu w konstruowaniu, realizacji i ewaluacji indywidualnych programów edukacyjnych.

Współpraca z rodzicami

Istotną sprawą we wspomaganiu dziecka niepełnosprawnego w osiąganiu istotnych dla jego rozwoju umiejętności jest współpraca z rodzicami. Na zorganizowanych spotkaniach zajmujemy się następującymi obszarami problemowymi: