Kolejny projekt finansowany przez Urząd Marszałkowski

Po pierwsze jest jedną z bardziej popularnych i skutecznych dziedzin  współczesnej  terapii. Szeroko stosowana przez pedagogów, psychologów i terapeutów w pracy z m.in. autystycznym dzieckiem, dzieckiem agresywnym, niepełnosprawnym intelektualnie – czyli dziećmi, z którymi na co dzień pracujemy w Zespole.

Na czym bazuje terapia behawioralna?

W terapii behawioralnej bazuje się przede wszystkim na wzmocnieniach pozytywnych. Oznacza to, że za zachowanie, które jest pożądane, dziecko za każdym razem otrzymuje wyraźną pochwałę. Jeżeli chcemy, żeby zachowania występowały częściej, powinniśmy je systematycznie wzmacniać. Wzmocnienie jest czymś, co następuje bezpośrednio po pewnym elemencie zachowania i zwiększa prawdopodobieństwo jego ponownego wystąpienia. W pracy z dzieckiem stosuje się prawie zawsze wzmocnienia pozytywne. Ważne jest, aby nagrodzenie właściwego postępowania nastąpiło bezpośrednio po nim i było dobrze zauważalne. Dziecko powinno mieć pewność, że zasłużyło na pochwałę swoim konkretnym zachowaniem. I, że to od niego zależy, czy w przyszłości otrzyma kolejne pochwały. Wzmocnienie powinno być stosowane, gdy dziecko zachowa się dobrze, bezpośrednio po tym, gdy się tak zachowa oraz w sposób wyraźny. Należy pamiętać, iż zachowanie niepożądane nie powinno być wzmacniane, pojawienie się trudnego zachowania nie jest niebezpieczne, jeśli tylko nie jest wzmacniane. Zachowania negatywne wygasza się poprzez brak nagrody i zaproponowanie dziecku alternatywnej formy działania.

W podejściu behawioralnym najistotniejsza jest systematyczna praca z dzieckiem w szkole i w domu oraz systematyczna ocena jego funkcjonowania.

. Główne cele terapii behawioralnej to:

• rozwijanie zachowań deficytowych – a więc zachowań występujących u naszych podopiecznych zbyt rzadko lub nie występujących wcale, a które powszechnie uważane są za prawidłowe i pożądane.
• redukcja zachowań niepożądanych – bez eliminacji tych zachowań nie ma mowy o skuteczności terapii.
• generalizacja i utrzymanie efektów terapii – generalizacja następuje wówczas, gdy zachowanie pojawia się w różnych środowiskach i w obecności różnych osób, rozszerza się na wiele pokrewnych zachowań oraz utrzymuje się w czasie.

W zasady pracy z zastosowaniem terapii behawioralnej  wprowadza nas Pani Monika Robakiewicz – Psycholog dziecięcy, terapeuta

Specjalność:
psychologia dzieci i młodzieży w zakresie psychosomatyki, zaburzeń rozwojowych, problemów wychowawczych oraz praca z osobami w kryzysie

Psycholog, absolwentka Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Terapeuta Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach. Absolwentka podyplomowych studiów psychologii kryzysu i interwencji kryzysowej oraz stosowanej analizy zachowania na SWPS (terapia behawioralna) w Warszawie. Członek Polskiego Stowarzyszenia Terapeutów Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach. Pracuje z osobami zaburzonymi rozwojowo oraz z ich rodzinami. Prowadzi terapię w nurcie Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach oraz poradnictwo dzieci i młodzieży. Pracuje  w prywatnej placówce Zespołu Szkół Ogólnokształcących STO

Projekt współfinansowany ze środków Samorządu Województwa Mazowieckiego.

Dodano: 28 września 2017